Tutor 24/7

    System edukacyjny jaki dzisiaj funkcjonuje w naszym kraju oraz większości krajów świata, nie pozwala w pełni wykorzystać możliwości i potencjału jaki drzemie w młodym człowieku. Staramy się wyedukować uczniów i przygotować ich do zawodów, które za 5, 10 czy 15 lat nie wiemy czy w ogóle jeszcze będą istnieć i nie wiemy czy będą wyglądać w takiej formie jak dziś. W dobie rozwijającej się technologii nikt z nas nie jest w stanie przywidzieć jak świat będzie funkcjonował ze kilkanaście lat. Natomiast utrzymujemy system szkolnictwa, który w sztywnych ramach i zasadach wychowuje i przygotowuje bardzo określonych i nieprzystosowanych młodych ludzi na nowe czasy.  Już dzisiaj jesteśmy świadkami, że w ciągu zawodowego życia, każdy z nas zmieni zawód około 4-6 razy. Takie wyzwania powinny wzbudzić nowe podejście w systemie szkolnictwa.
    Rola nauczyciela w świecie google
    Rola nauczyciela w dobie wszechobecnego internetu i przeglądarki google powinna ulec zupełnej zmianie. Nauczyciel nie jest już jedynym źródłem wiedzy i informacji, natomiast umiejętność znajdowania wiedzy, segregowania i katalogowania informacji zupełnie się zmieniła i  jest bardzo pożądaną umiejętnością, której w szkołach się nie uczy. Program jest przeładowany wiedzą ogólną, którą uczniowie zakuwają na pamięć, po czym ją zaliczają i zapominają. Gdy tymczasem jest ona dostępna dla nich przez cały czas w kieszeni na wyciągnięcie ręki, lecz niestety nie wiedzą jak z niej korzystać i do czego ją wykorzystać i jak spożytkować tę wiedzę.
    Rywalizacja a współdziałanie
    Motywacja zewnętrzna w postaci ocen powoduje, że młodzi ludzie zamiast uczyć się współpracy i współdziałania,  rozwijania swoich umiejętności, wepchnięci są w system porównywania się, współzawodnictwa i rywalizacji. Ocenami określają swoją pozycję w klasie i funkcjonują określając siebie w porównaniu z kimś innym, gdy tymczasem w życiu pracodawca będzie oczekiwał od nich współpracy. Z drugiej strony wpływ gospodarki na system edukacyjny jest taki, że oczekuje się od młodych ludzi, że będą nastawieni na wynik. Pogoń za coraz lepszym wynikiem, niestety ale rodzi stres i zabija kreatywność, twórczość, wyobraźnię, intuicję i nowatorskie podejście. By osiągnąć najlepszy wynik, uczniowie zamiast rozwijać swój potencjał uczą się pod klucz, zamknięci są w schematycznych testach i systemie, który nie pobudza ich i nie motywuje do odkrywania nowych niestandardowych rozwiązań.
    Oceniamy to, czego uczeń nie umie wytykając mu błędy
    Dzisiejszy system szkolnictwa nie motywuje młodych ludzi do tego, by pokonywali swoje słabości i ograniczenia i by rozwijali się poprzez ciągły, stały i stabilny postęp. Dzisiejszy system ocenia to czego uczeń nie umie, pokazując mu za każdym razem to czego nie umie i jakie popełnił błędy, zamiast pokazać mu jakie zrobił postępy, jak się rozwija i zmotywować go do działania. Przeludnione klasy z jednym programem i jednym systemem stawiają poza nawiasem wszystkich zdolnych i słabych uczniów. Nauczyciel ma do zrealizowania program, którego wymaga od wszystkich zdolnych średnich i mniej zdolnych, a ci którzy rozwijają się bardzo szybko i przystosowują materiał błyskawicznie lub ci którzy robią to za wolno stwarzają problem i nie ma dla nich dodatkowych możliwości rozwoju.
    Uczeń, który zadaje pytania jest nie wygodny
    Dziecko w wieku 3 a 13 lat zadaje dziennie setki pytań. Niestety system edukacyjny skutecznie wyleczy go od szukania prawdy, zadawania pytań i zaspokajaniu głodu na ciekawość. Choć to ciekawość jest pierwszym wewnętrznym motywatorem człowieka do rozwijania się, w szkole będzie ona systematycznie zabijana. Dzieje się tak, ze względu na program, który pcha nauczyciela do przodu i nie jest on w stanie zatrzymać się i skupić na jakimś problemie i zgłębić jego podstawy, by dać upust ludzkiej ciekawości i zainspirować go do nowych odkryć. Szkolnictwo ma dla uczniów gotowy program, schemat działania i odpowiedzi. Uczeń który za dużo pyta i chciałby za dużo wiedzieć, jest za ciekawy, blokuje utarty plan lekcji i jest uciszany do tego stopnia, że przyjmuje w końcu bezkrytycznie i bez emocjonalnie podawaną mu na talerzu wiedzę. W konsekwencji zamiast dochodzić do spraw samodzielnie, dostaje gotowe rozwiązania, których wystarczy, że się nauczy i dostanie ocenę. Tacy uczniowie, których ciekawość została złamana, najczęściej po studiach pracują w poczuciu nieprzystosowania do życia, szukając rozwiązań, które zadowolą pracodawców, tak jak zadowalali nauczycieli, a nie wniosą nic nowego do życia.
    Żeby nauczyć Jasia matematyki, nie wystarczy znać matematykę, trzeba jeszcze poznać i zrozumieć Jasia
    W dzisiejszych czasach niewielu jest takich nauczycieli, którzy poza swoim przedmiotem i tym co mają do przekazania widzą jeszcze ucznia, który ma swoje możliwości, swój potencjał, wiedzę i wyobraźnię. Przykładając do każdego ucznia, ten sam schemat nauczania jest czymś niepoważnym. Wygląda to trochę tak jak to określił Einstein, że będziemy oceniać wszystkie zwierzęta np. rybę, ptaka, węża, kreta, sarnę, lwa, ptaka małpę po tym jak opanują umiejętność wchodzenia na drzewo. Z dzisiejszych badań wiemy, że każdy z nas jest inny i ma w sobie inny potencjał, niestety system szkolnictwa nie uwzględnia takich różnic.
    Tutoring - edukacja spersonalizowana
    To co tutoring wnosi do szkolnictwa, możemy nazwać edukacją spersonalizowaną. Takie podejście charakteryzuję się tym, że w centrum nie stoi wiedza i informacja i wokół niej zbudowany jest cały przekaz ale w centrum stoi uczeń ze swoim potencjałem a wokół niego dostosowany jest przekaz z informacją tak, by uczeń miał możliwość rozwijania swoich umiejętności i osiągnięcia najlepszego poziomu swoich możliwości. Jest to dużą szansą na to, by uczeń kreatywnie rozwijał swój potencjał w poczuciu swojej wartości, widział sens w edukacji i był nastawiony na postęp a nie na rywalizację. Gdy celem przede wszystkim ucznia i nauczyciela oczywiście też, staje się rozwój i widoczny postęp, cały ciężar motywacyjny, z postaci zewnętrznej takiej jak oceny, przechodzi na motywację wewnętrzną młodego człowieka i przybiera postać jego wewnętrznej pracy i mobilizacji do pokonywania własnych ograniczeń i szlifowania swoich umiejętności, by osiągać coraz lepsze sukcesy i mieć z tego satysfakcję i radość.  
    Role w szkole
    Tutor i uczeń, by wejść w prawidłowy proces tutoringu, wręcz zmuszeni są do tego by osłabić trochę ustalone przez środowisko szkolne role ucznia i nauczyciela. Jest to jedno z największych wyzwań dla nauczyciela. Tutor to ktoś więcej niż nauczyciel, a uczeń to ktoś więcej niż młody człowiek. Oparcie tutoringu o główną zasadę, którą jest relacja, powoduje, że i nauczyciel i uczeń muszą wyjść poza schematyczne rozwiązania, komunikację i zachowania szkolne. Tutor staje się towarzyszem, trochę mentorem, trochę cauchem, pomocnikiem, motywatorem, mocno dopinguje podopiecznemu, by ten w bezpiecznych warunkach, swobodnie rozwijał swoje skrzydła. Od ucznia wymaga to również wyjścia poza tradycyjna rolę ucznia. Rodzące się zaufanie w relacji tutorskiej, otwiera nowe przestrzenie oraz poszerza horyzonty do podejmowania nowych wyzwań i wychodzenia poza ograniczenia.
    Nasze doświadczenie w naszej szkole
    Od trzech lat staramy się stosować edukacją spersonalizowaną i widzimy jakie to przynosi efekty. Spotykamy się z uczniem dwa razy w miesiącu na 30-45 minutowym spotkaniu, na którym pomagamy zrozumieć mu i odkryć sens edukacji, wydobywamy ukryty w nim potencjał, nadajemy celowość jego działaniom, kształtujemy pożądane cechy charakteru, przerabiamy różne sytuacje wychowawcze, by uczeń był bardziej samodzielny, odpowiedzialny, wewnętrznie zmotywowany, dojrzały, pewny siebie i czuł się zdolny, potrzebny i wartościowy.